Ik was dertien jaar oud toen ik voor het eerst zonder supervisie in Amsterdam was. Met twee vriendinnetjes van vijftien was ik op ‘tienertoer’, wat betekende dat we drie dagen vrij met de trein door Nederland konden reizen. Dit sloeg een behoorlijk gat in ons budget, dus om er maximaal van te kunnen profiteren reisden we naar werkelijk alle uithoeken van het land, om vervolgens – als echte tienermeisjes waardig – in elke stad direct op zoek te gaan naar de dichtstbijzijnde H&M.
Toen we op Amsterdam Centraal uitstapten en ons door de mensenmassa probeerden te wurmen (‘waar is de uitgang?!’), om vervolgens bij de bouwput voor het station uit te komen en het Damrak af te lopen (‘waarom praat hier niemand Nederlands?!’) dacht ik maar één ding:
Hier zou ik nooit, maar dan ook nooit kunnen wonen.
lees meer...