De Belastingdienst

Niet lang geleden werd ik gebeld. Bij de nummerweergave stond ’privé’, dus dat trok wel mijn aandacht. Spannend. ’Met de Belastingdienst.’ Niet dat de Belastingdienst normaal gesproken vaak in mijn gedachten komt, maar nooit had ik me voorgesteld dat de Belastingdienst de stem zou hebben van een vrolijke jonge man.

Of het klopte dat ik een startende ondernemer was.
Ik antwoordde dat dat waar was.
De Belastingdienst was een beetje bezorgd. De Belastingdienst had namelijk nog geen aangifte van mijn omzetbelasting gekregen.
’Oh’, zei ik, ’Dat hoeft toch pas over een maand binnen te zijn?’
De Belastingdienst antwoordde hierop dat het wel heel belangrijk was dat ik dit deed. Anders kreeg ik misschien een boete. En dat zou toch zonde zijn?
’Ja’, zei ik, ’dat zou heel zonde zijn’.
’Inderdaad’, zei de Belastingdienst, ’heel zonde’.

[korte stilte]

De Belastingdienst zei dat hij vond dat ik zo’n bijzondere tweede naam had. Die kon hij op zijn schermpje lezen. Of hij mocht weten hoe je het uitsprak, en waar de naam vandaan kwam.
Ja hoor, dat mocht de Belastingdienst best weten.
’Chiemééna’, zei ik, ’dus niet Ximeena of Xíemena. Het is een Zuid-Amerikaanse naam.’
Nou, dat vond de Belastingdienst toch eens interessant! Hij wilde daarna ook weten of mijn ouders daar misschien vandaan kwamen.
Easy question. ’Nee’.

[korte stilte]

De Belastingdienst wilde het toch nog even hebben over die aangifte. Hij vroeg of ik al naar een bijeenkomst was geweest voor startende ondernemers, waarin dit onderwerp besproken werd.
Ik antwoordde dat dit niet zo was.
’Helemaal niet erg!’ zei de Belastingdienst, ’want ik mag u uitnodigen voor een gratis persoonlijk consult waarin het u allemaal uitgelegd wordt!’
Toe maar! Een gratis persoonlijk consult.
En wat bleek: meneer
Belastingdienst himself had nog wel een gaatje voor me in zijn agenda. Het zou allemaal goed komen.

Gelukkig maar.