Gedichtje over het echte leven

23/09/15 categorie: Eva
Vandaag was zo'n dag
waarop ik overal tegelijk moest zijn

Eindelijk klaar
stapte ik moe in de trein

Op Sloterdijk aangekomen was ik bijna thuis
maar het was alsof het niet anders kon...

Mijn fiets
stond nog bij ’t Centraal Station.

Leven aan de Admiraal

05/07/15 categorie: Eva
Onze over-over-over-overbuurman heet Willem. Willem is oud, en bij goed weer zit hij graag in een bureaustoel voor zijn voordeur van de zon te genieten. Hij heeft de gewoonte om zowel mijn huisgenote als mij (hoewel nooit tegelijkertijd) elke keer dat hij ons ziet met een excuus zijn huis in te lokken. Op sommige zaken heeft de tand des tijds kennelijk geen invloed… Als wij zijn uitnodigingen vriendelijk afslaan is zijn repliek altijd ‘dat we vast moeten plassen’. Want, tja, waarom zou je anders zo’n onweerstaanbaar voorstel weigeren?

lees meer...

Impressies uit het leslokaal

27/05/14 categorie: de leerlingen
Met grote ogen kijkt een leerling (5 jaar) naar mijn hals. ‘Waarom heb je een rode vlek in je nek?’ vraagt ze.
‘Dat is een vioolplek’, antwoord ik. ‘Als je heel veel viool oefent krijg je daar een rood plekje.’
‘Dus dat betekent dat je heel mooi viool kunt spelen?’ vraagt de leerling.
‘Laten we hopen van wel’, zeg ik lachend.
Ik zie haar even nadenken. ‘Dan wil ik er ook een’, besluit ze.
Vervolgens draait ze zich enigszins beteuterd om naar haar moeder achter in het lokaal en zucht ze: ‘was thuis oefenen maar niet zo stom….’

---------------------------------------


Over vioolles geven op Valentijnsdag:

Ik: ‘En, heb je vandaag een Valentijnskaart gekregen?’
Leerling (9 jaar), bloedserieus: ‘Nee. Ik heb geen liefde in mijn leven’.

lees meer...

Mea culpa

06/02/14 categorie: de studie
Wanneer iets niet helemaal loopt zoals je hoopte, is er niks heerlijkers dan met grote ogen kunnen volhouden dat het toch écht niet jouw schuld is. In mijn geval is dit, helaas, totaal niet aan de orde.

lees meer...

Nooit

14/11/13 categorie: Eva
Ik was dertien jaar oud toen ik voor het eerst zonder supervisie in Amsterdam was. Met twee vriendinnetjes van vijftien was ik op ‘tienertoer’, wat betekende dat we drie dagen vrij met de trein door Nederland konden reizen. Dit sloeg een behoorlijk gat in ons budget, dus om er maximaal van te kunnen profiteren reisden we naar werkelijk alle uithoeken van het land, om vervolgens – als echte tienermeisjes waardig – in elke stad direct op zoek te gaan naar de dichtstbijzijnde H&M.

Toen we op Amsterdam Centraal uitstapten en ons door de mensenmassa probeerden te wurmen (‘waar is de uitgang?!’), om vervolgens bij de bouwput voor het station uit te komen en het Damrak af te lopen (‘waarom praat hier niemand Nederlands?!’) dacht ik maar één ding:

Hier zou ik nooit, maar dan ook nooit kunnen wonen.

lees meer...

Lieve Johannes

25/09/13 categorie: Eva
Lieve Johannes,

Al vele jaren kennen wij elkaar. De dag dat ik je ontmoette kan ik me niet meer herinneren, maar al sinds mijn vroege jeugd draag ik je bij me in mijn hart. Als tiener waren het vaak jouw gepassioneerde symfonieën die mij ’s morgens uit bed hielpen, en waren het je schone pianoklanken die mij ’s avonds tot rust brachten.

Sommige mensen snappen mijn liefde voor jou niet. Zij houden een andere Johannes in hogere achting, vinden jou niet ‘puur’ genoeg. Maar wees niet bang, deze argumenten zijn bij mij aan dovemansoren gericht. Toen ik erachter kwam dat we ook onze verjaardagen deelden wist ik het zeker: deze liefde is voorbestemd.

lees meer...

Amateurdokter

18/07/13 categorie: Eva
Een tijdje geleden zat ik met twee medeviolisten aan de gracht. Voetjes over de rand, zonnetje door de bomen en gewapend met vers stokbrood en beleg hadden we het over ‘de toekomst’. Met audities en examens in het vooruitzicht was dit een onderwerp dat ons alledrie bezig hield. We filosofeerden over hoe lang we nog door wilden studeren, over wat voor soort baan we ambieerden en dat we helaas waarschijnlijk nooit in een van de mooie huizen aan de overkant zouden wonen.

Zulke studentenromantiek daargelaten kwam het gesprek na een tijdje op het onderwerp hobby’s. Waar anderen aan de slag gaan met hun postzegelverzameling of buikdansclubjes weet ik mijn vrije uren sinds jaren goed te vullen met het kijken van tv-series. Brein uit, TV aan. Er is niks sportiefs of creatiefs aan, maar ik vind het heerlijk. Comedies, kostuumdrama’s, en natuurlijk de meest dramatische der dramaseries: ziekenhuisseries. ER, House MD, en natuurlijk Grey’s Anatomy: ik verslind het allemaal. Inmiddels heb ik al zo veel medische series gezien dat ik me soms een echte arts waan.

lees meer...